Omdat ik vandaag toch zo vroeg op was ben ik naar het Grand Palace gegaan. Alleen de reis ernaar toe was al een ervaring op zich. Zo nam ik de Chao Phraya River Express, een soort bus op het water. Voor deze Express boot zijn diverse haltes aan de Chao Phraya River, maar die zijn niet altijd even duidelijk. In de buurt van mijn hotel moest er ook een zijn, maar ik kon het gewoon niet vinden. Wat bleek, ik moest door een restaurant heen om bij de halte te komen. Gelukkig was er een aardige oude man die mij de weg wees. De schat. En toen de Express boot. Tjeeminee, dat ding rijdt, uhh vaart wel op een strak schema. Het is niet dat ie aanlegt of zo. Nee, de boot komt met de achterkant tegen de kade en dan moet je er gewoon uitspringen. Ze geven dan een signaal om aan te geven dat je van en aan boord kunt. En als je niet oplet, vaart de boot weg en lig je letterlijk tussen wal en schip. Dat zou ik wel eens willen zien. Marco, dat is nu precies iets dat jou zou overkomen. Jammer dat je er niet bij bent.

Gelukkig ben ik droog aangekomen. Daarna was het niet zo ver naar het Paleis. Maar wel lang genoeg voor een paar snotjongens om te proberen mij in de maling te nemen. Het Paleis zou vandaag namelijk dicht zijn. Nu had ik dit al gelezen en ook nog in het hotel van een paar andere toeristen gehoord, dus ik was helemaal voorbereid. Zo heb ik nog even het spelletje meegespeeld en toen zij dachten beet te hebben, heb ik ze maar uit de droom gehaald. Haha, ook hier kan ik best gemeen zijn. Maar ja, ze vragen erom.
Maar het Paleis. Wat een complex. Ik heb genoten van alle mooie Boeddha's, muurschilderingen, tempels en tempelwachters. Wat hebben ze er een werk van gemaakt. In een van de tempels ging ik bij de menigte zitten. Wordt ik op mijn schouder getikt. Of ik op mijn knieën wilde gaan zitten. Mijn voetzolen wezen richting Boeddha en dat was zeer onbeleefd en oneerbiedig. Oepsie, het is wel opletten geblazen. Eerst heb ik mijn sarong gebruikt om een lange rok te maken, want blote knieën mogen niet. En bij de tempel moest ik mijn schoenen uit doen. Ze vragen wel veel van hun gasten hoor;-) Maar ik doe het graag, dat begrijpen jullie.
In het Paleis heb ik ook het tempelcomplex Wat Phra Kaew, tempel van de smaragdgroene Boeddha, bezocht. Dit is de belangrijkste tempel van Thailand. En werkelijk prachtig. Alles daar is mooi, veel goud en smaragdgroen. Om jaloers op te worden. Maar wat wel grappig is, dat deze Boeddha uit jade is gesneden. Het is ook een hele kleine zittende Boeddha, maar 70 cm hoog. Heel wat anders dan de liggende Boeddha in de Wat Po. Die is echt huge en dan voel je je klein en nederig. Deze Phra Buddhasaiya is verguld en maar liefst 46 meter lang en 15 meter breed! Alleen de voeten al zijn drie bij vijf meter en zijn ingelegd met parelmoer. Prachtig, maar zo groot. Mij hoor je dan ook niet meer klagen over mannen met te grote voeten.
Anyways, ik heb weer prachtige foto's gemaakt en zal, als het mij lukt, proberen een paar op mijn blog te plaatsen. Jullie weten hoe handig ik ben.

Ik heb hier een flinke tijd door kunnen brengen en heb mijzelf hierna verwend met een middagje zwembad en een goed boek. En ben even achter een computer gekropen om jullie te informeren. Want ik wil jullie natuurlijk wel op de hoogte houden. Hoop natuurlijk dat jullie hetzelfde doen, dus als er nog roddels zijn.... laat maar weten.

Toodles!