De volgende ochtend gingen we, na opgefrist te zijn met wat bakjes water, weer aan de wandel en dat werd een stevige en vooral smerige klim. De een na de ander stapte in modderpoelen of olifantenshit. Dus stinken dat we deden. En het was al zo zwaar. Het water dat ik dronk gutste er twee keer zo hard uit. Echt afzien. Maar het was zo de moeite waard, want het uitzicht was met geen pen te beschrijven. En die Engelse mutsen? Die maakten zich alleen maar druk om hun kleding. En water drinken deden ze ook niet meer. Ze wilden niet naar het toilet bij de bergstammen. Dan vraag je je af waarom ze hier aan mee doen. Onderweg vertelde Wiset weer van alles over het land en de bergstammen. Hij was een goede verteller en ik luisterde graag naar zijn interessante verhalen. Je merkte ook dat hij zich steeds meer op zijn gemak begon te voelen, want zo begon hij over een bekend Thais gezegde: vrouwen zijn de achterpoten van de olifant. Dit betekent dat de Thaise vrouw haar man behoort te verzorgen en zich bescheiden op de achtergrond dient te houden. Ik reageerde direct alsof ik op mijn xxx was getrapt en ook de Engels theedozen waren er niet van gecharmeerd. Maar Wiset wist er een mooie draai aan te geven. Het gezegde betekent ook dat de vrouw onmisbaar is. Want wie heeft er ooit een een olifant op twee poten gezien? Bij de bergstammen is dit zonder meer waar. De meeste vrouwen werken overdag op het land, doen het huishouden en gaan soms naar de stad om de verbouwde groenten te verkopen. En tegenwoordig is daar ook nog het toerisme bijgekomen. De vrouwen hebben het druk. De mannen op hun manier ook. Die maken bijvoorbeeld tabakspijpen en muziekinstrumenten. Oh wat zijn die toch druk. Heel bekend hè dames?

Rond de middag arriveerden we bij een klein dorpje, behorend bij de Karen stammen, waar we stopten voor de lunch. We aten het op aan een buitentafel, waar ook allerlei dieren rond liepen. Koeien, kippen, honden maar ook olifantjes. De geur van deze dieren en hun ontlasting deed mij niet zo veel, maar je begrijpt dat mijn groepsgenoten het op hun heupen kregen. Na de lunch was het nog twee - drie uur lopen voor we bij de Lisu kwamen. We kregen een warm welkom en iedereen kwam enthousiast op ons afgestormd om spullen te verkopen. Ze lachten ons vriendelijk toe waarbij hun korte verkleurde stompjes tevoorschijn kwamen. Het was overduidelijk dat binnen deze groep opium werd gerookt. Ik bestudeerde hun kleding en ze zagen er best hip uit. Dat zou ook in onze cultuur niet misstaan....

Die nacht bleven we bij de Lisu en omdat ik aardig vies was heb ik mij op Lisu wijze gewassen. In de rivier, met kleding en al. De stroming zorgde voor een goede reiniging en had ook een masserend effect. Multifunctioneel.Tijdens het avondeten vertelde Wiset over de Lisu. Zij zijn niet zo modern als de Karen en worden de vrouwen bijvoorbeeld verkocht. Bevalt je vrouw je niet? Dan verkoop je haar toch gewoon weer! Geen probleem. Een man kan ook meerdere vrouwen bezitten. Mits hij het kan betalen. Kan hij het niet betalen? Dan moet hij voor haar vader werken. En de vrouwen kleden zich ook graag mooi. Vooral met feestelijke gelegenheden tutten ze zich op. Dan gaan ze heel mooi gekleed, met allemaal felle kleuren. Met een jasje en een rokje op knielengte. Daarover een breed ceintuur. Maar alleen de welgestelde Lisu-vrouw draagt aanzienlijke hoeveelheden handgemaakte zilveren sieraden. Maar ook buiten de feesten vond ik dat ze er mooi en verzorgd bijliepen. Behalve het gebit dan