Ik kan het bijna niet geloven dat ik al twee maanden niets op mijn blog heb geplaatst. Maar ja, er is ook heel veel gebeurd hier. Zo hebben we duizenden kilometers in de outback gereden...

Maar eerst ben ik met Kevin naar de Great Barrier Reef geweest. Dat was de meest geweldige ervaring ooit. Wat is de onderwaterwereld paradijselijk mooi daar! Al die vissen, zeesterren, planten...alles zo geweldig mooi. Heel toeristisch zijn we met een boottocht meegegaan. Vanaf de boot kon je heel eenvoudig het water in en uit. Ik dacht dat het zou stikken van de nemo-visjes, maar ik heb er geen een gezien. Ook schildpadden, die wel beloofd waren, niet kunnen ontdekken. Na een soort buffet-achtige lunch zijn we naar een eilandje gevaren. Gewoon midden op zee. Heel bizar, zo onwerkelijk maar ontzettend prachtig. Echt van die onechte blauwe zee en witte strand - foto's komen daar vandaan. Daar heb ik de hele dag in het water en op het strand gelegen. En ondanks factor 50 en mijn opgebouwde tint was ik ongelofelijk verbrand. Zo erg dat ik daar drie dagen lang echt ziek van ben geweest en dus niets anders kon dan op mijn buik liggen of zitten zonder te leunen.

Eenmaal opgeknapt zijn we naar Cape Tribulation vertrokken. Kevin vertelde onderweg over de krokodillen, slangen, kwallen etc. zodat ik steeds minder zin begon te krijgen in dit tripje. Maar volgens mij waren ze op vakantie, ik heb echt niets kunnen ontdekken in het krokodillenmeer. Hierna het tropisch regenwoud in dat erg mooi was, maar veel leek op het woud dat ik eerder bij de familie van Kevin had gezien.

Enfin, de belangrijkste reden dat ik gewoon weinig tijd had om te schrijven is dat we vooral veel onderweg zijn geweest. We zijn namelijk MET DE AUTO naar Alice Springs en later naar Ayers Rock gereden. Gelukkig was mijn rug toen weer helemaal op orde, want het was een lange zware tocht met stukken weg zonder een huis of iets te zien. We werden onderweg bij die benzinepompjes en eettentjes ook echt voor gek verklaard. Maar ach het is supergoedkoop, want ons wel van pas komt en... you only live life once;-)

Met een uitgebouwde 4WD konden we overal waar we wilden overnachten. Het had een keukentje en bedden, dus wat wilden we nog meer. We hebben echt om de meest bijzondere plekken geslapen, met de prachtigste zonsondergangen en de mooiste en engste dierengeluiden om ons heen;-) De weg daarentegen werd wel steeds minder en steeds roder en steeds vaker zag je dode dieren langs de kant van de weg liggen. Aangereden of gewoon door de warmte. Ik begin er steeds meer aan te wennen, maar ik ben blij dat onze auto een airco heeft.

Alice Springs wordt ook wel de hoofdstad van de outback genoemd omdat het heel centraal in de outback ligt en je naar vele bezienswaardigheden leidt. Veel stelt het kleine stadje (30.000 inwoners) niet echt voor. Ze zijn er wel heel vriendelijk en je kunt er lekker eten.

Ayers Rock daarentegen is zeker de moeite waard, hoewel ik het in eerste instantie niet zo zag. De eerste avond gingen we voor de eerste keer naar The Rock kijken voor de zonsondergang! Maar wij waren niet de enige en als een stel kuddedieren, vooral de Japanners met camera's, stonden we daar te kijken naar de Urulu, Ik hoorde heel veel 'Oehs en Aaahs' maar had er zelf meer van verwacht. Terug op de camping waar we verbleven had je wel een super zicht op de sterren, wat een prachtige hemel!Ik geloof niet eerderdat ik de melkweg al een keer eerder had gezien, maar nudus wel.Het riep gelijk allerlei vragen bijKev en mij op. de vragen des levens, zullen we maar zeggen.

Vroeg in bed om om voor de zonsopgang klaar te zijn en daarna de rots te mogen beklimmen. Dat mocht dus niet omdat het te warm was. Dus moesten we het doen met een wandeling om de rots heen. Dat was inderdaad al zwaar genoeg, wat een hitte en een vervelende vliegen. De rest van de dag (na 9 uur dus) hebben Kev en ik aan het zwembad doorgebracht. Iets anders kun je gewoon niet doen. En dan maar weer bbqen bij een prachtig uitzicht. De dag erna hebben we een poging om de rots te beklimmen al snel opgegeven, het was te warm en er was te veel wind. Het was gewoon tijd om weer door te gaan.

Tot snel

PS: Roos, sorry dat ik zo weinig van mij laat horen. gaat het wel goed met jullie, het is aan jullie kant ook heel stil...dus ik hoop dat dat de stilte voor de storm is;-)